Diep in het noordoosten van India, in één van de natste plaatsen op aarde, bouwen mensen geen bruggen; ze laten ze groeien. De levende bruggen van Cherrapunji in India bestaan uit de wortels van de Ficus elastica boom. 

Deze boom maakt meerdere secundaire wortels aan, iets hoger op de stam, en kan zich comfortabel nestelen op immense rotsen langs de rivier, of zelfs middenin de rivier. Cherrapunji wordt de natste plaats op aarde genoemd en The War-Khasis, een stam in Meghalaya, merkte deze boom al lang geleden op en zag de mogelijkheid om met de krachtige wortels de vele rivieren van het gebied gemakkelijk te overbruggen.

Tegenwoordig laten ze simpelweg hun bruggen groeien waar en wanneer dat nodig is. Om de wortels van een rubberboom in de goede richting te laten groeien, bijvoorbeeld over een rivier, gebruiken de Khasis betelnootstammen, en snijden ze deze doormidden en hollen ze ze uit om een wortel-geleidingssysteem te maken.

De dunne, tere wortels van de rubberboom kunnen door de betelnootstammen niet uitwaaieren, en groeien dus rechtdoor. Als ze de andere kant van de rivier bereiken, mogen ze hun wortels in de grond planten. Na verloop van tijd zal een stevige, levende brug zijn verwezenlijkt.

De wortelbruggen zijn soms wel 35 meterlang. Het duurt 10 tot 15 jaar voordat ze volledig gebruikt kunnen worden, maar ze zijn extreem sterk. Ze zelfs zijn sterk genoeg om het gewicht van 50 of meer personen te dragen.

Omdat ze leven en blijven groeien, worden de bruggen alleen maar sterker. Sommige historische levende wortelbruggen, die dagelijks worden gebruikt door mensen van de dorpen rondom Cherrapunji, kunnen meer dan 500 jaar oud zijn.

Eén speciale wortelbrug, waarvan wordt gedacht dat het de enige is in zijn soort in de hele wereld, bestaat eigenlijk uit twee bruggen die op elkaar liggen en wordt daardoor de “Umshiang Dubbeldekker Wortelbrug” genoemd.